Aankomst en eerste dag

We zijn in Zambia! We hebben een prima vlucht gehad. Bij aankomst duurde het wel behoorlijk lang om onze visums voor elkaar te krijgen, omdat we nog geen dollars hadden. Cedrick en Judith stonden al op ons te wachten.

Toen we bij het ouderlijk huis van Judith kwamen, was daar de hele familie nog op om ons te verwelkomen. Toen we onze slaapplaatsen zagen moesten we wel even slikken. We slapen met zes meiden (wij en Judith) in drie bedden (waarvan één stapelbed) op een piepklein kamertje. De jongens hebben het iets luxer met z’n vieren op 3 matrassen, maar straks komt Marco daar nog bij. De badkamer is ook anders dan we ooit gezien hebben, we hebben het nog even uitgesteld, maar morgen zullen we hem toch echt moeten gebruiken.

Vanmorgen kregen we een luxe welkomontbijt met brood en omelet. We hebben al wel begrepen dat we dit niet elke morgen hoeven te verwachten. Er zal in de ochtend vooral maispap op het menu staan. Na het ontbijt heeft Cedrick ons het één en ander verteld over Zambia en had hij voor iedereen een keycord met onze Nyanja naam erop. Nyanja is één van de lokale talen die veel in Lusaka gesproken wordt. Daarna zijn we op pad gegaan om de twee projecten te bezoeken. Toen we bij het Immanuel Centre aankwamen, stonden de kinderen al klaar om voor ons te zingen! Deze kinderen zijn tussen de vijf en twintig jaar oud en hebben tenminste één ouder verloren. Daarnaast zijn de kinderen bijna allemaal HIV positief. Doordat we dit wisten, was het best apart om deze kinderen te ontmoeten.

Van Carola, de oprichtster, kregen we een rondleiding. Dit was een indrukwekkende kennismaking.

De maaltijd voor de kinderen stond al klaar.

Na het Immanuel Centre, gingen we ook kennis maken met het andere project; het God at Work weeshuis. Hier wonen 55 (voormalige straat)kinderen. Er zijn hier nog nooit eerder vrijwilligers geweest, en ‘pastor Banda’ was bijzonder dankbaar voor onze komst.

De omstandigheden in dit weeshuis zijn slecht. Doordat er maar een paar matrassen zijn, slapen de kinderen hutje mutje in de bedden, een situatie die nauwelijks voor te stellen is in Nederland.

Bij het weeshuis is op dit moment maar één wc die werkt en deze is in slechte staat. Wij hopen in de komende weken een toiletblok bij het weeshuis te (laten) bouwen.

Vanavond aten we met iedereen die in dit huis woont (en dat zijn heel veel mensen!) een speciaal feestmaal. We konden al direct nieuwe dingen proeven, zoals gebakken rupsen. Morgen gaan we de bouwmaterialen kopen voor het afdak dat we laten bouwen bij het Immanuel Centrum. Ook hopen we de cadeautjes te kopen die we rond Kerst aan de kinderen geven en doen we inkopen voor de spulletjes die we nodig hebben voor de spelletjes en de knutselwerkjes.

We zijn hier nog maar één dag, maar we hebben het idee dat we al heel veel meegemaakt hebben. We hebben een usb-stick gekocht met prepaid internettegoed, dus we hopen regelmatig iets van ons te laten horen. Groetjes van ons allemaal!