Een kus van de burgemeester

Vandaag is het wereldmilieudag! Omdat de YWAM base bekend staat om haar werk in de wijk en blijkbaar ook voor het milieu, waren we uitgenodigd voor een bomenplant event. Na een toespraakje en muziek was het tijd om aan de slag te gaan. Tussendoor mochten we even op de foto met de burgemeester. Direct daarna vroeg één van onze leiders of we voor hem mochten bidden. Dat werd erg gewaardeerd en daarna kregen we allemaal een kus van de burgemeester. 🙂 (Nou moet ik wel bekennen dat kussen hier ruimschoots worden uitgedeeld. Als je elkaar begroet geef je elkaar één kus. Ook als je nieuwe mensen ontmoet of als je de kerk uitgaat krijg je van iedereen een kus. Ik kijk nu al een beetje beschaamd terug naar het moment dat we onze medestudenten ontmoeten en iedereen een handje gaven.)

Afgelopen week gingen de lessen over inner healing. Welke gebeurtenissen hebben ervoor gezorgd dat er muren staan tussen jou en God en andere mensen? Welke dingen hebben anderen of bijvoorbeeld de media gezegd die je als waarheid aangenomen hebt? En wat voor stenen heb je voor jouw muren gebruikt, stenen waardoor je je teruggetrokken hebt; bijvoorbeeld zelfmedelijden, wantrouwen, schuld- of minderwaardigheidsgevoelens. Of stenen waardoor je opstandig bent geworden; bijvoorbeeld ongeduld, jezelf beter voelen dan anderen, jaloezie of perfectionisme. En ook: Waar zoek je troost als dingen misgaan? Wat geeft jou je identiteit?

De week werd afgesloten met een gesprek met onze discipler en iemand van het counselling team. Een discipler is een soort persoonlijke mentor bij wie je terecht kan als je advies of gebed nodig hebt. Na het gesprek werd alles bij God neergelegd. Het is goed om hiermee bezig te zijn, niet altijd makkelijk, maar je maakt wel ruimte vrij voor de goede dingen. Terwijl we deze onderwerpen bespreken moest ik vaak even denken aan leerlingen die ik les gegeven heb. Wat zouden sommigen veel baat erbij hebben om over deze dingen te leren. Wat zijn sommige kinderen al op jonge leeftijd beschadigd!

Je slechte ervaringen en je zonde mag je bij God brengen. Stel je voor dat je zonde het afval is wat je naar de container brengt. Nadat je je zonde bij God gebracht heb, pak je de vuilniszak toch niet weer op om hem naar je huis te brengen?

Nu ik dit schrijf moet ik denken aan een mooi verhaal dat we eerder gehoord hebben:
Er was eens een jongen die te veel gedronken had en een auto stool. Hij reed roekeloos en veel te hard. Toen hij de controle over het stuur verloor raakte hij een fietser en verwondde de man. De jongen moest voor de rechter verschijnen. De rechter was zijn vader. Hij wist dat de straf voor de misdaad die zijn zoon begaan had de gevangenis was of 20.000 euro. Hij wist ook dat zijn zoon geen 20.000 euro had en hij wilde hem niet naar de gevangenis laten gaan. Maar als hij zijn zoon vrijuit zou laten gaan, wat voor rechter was hij dan? Dus veroordeelde de rechter zijn zoon. Daarna stapte hij van zijn rechterstoel af en betaalde de 20.000 euro.

God houdt van ons, maar Hij is ook rechtvaardig. Als je zonde blijft toelaten in je leven geef je de duivel een stukje autoriteit over je leven. Je staat Gods werk in jou in de weg. Het wordt moeilijker om zijn stem te verstaan.

Dus naast het verhaal over de kus van de burgemeester ook wat stukjes over de inhoud van de lessen. Ik weet niet hoe het overkomt als ik dit zo opschrijf, misschien wel heel overdreven of erg radicaal, of juist gewoon hoe het is. Als je het leuk vindt om een keer met ons te bellen, dat kan heel makkelijk en gratis via WhatsApp.

Liefs vanuit Argentinië!