Eerste bericht vanuit Mendoza!

Hier een eerste bericht vanuit Mendoza!

De reis ging fantastisch. We hadden bijna de hele reis een extra stoel ter beschikking tussen ons in. Voor Micha hadden we een uitvouwbaar mandje met matrasje meegenomen. Hij heeft daar lekker in zitten spelen en in geslapen.

De aankomst vond ik (Linda) een stuk minder fijn. We werden opgehaald door twee mannen in een kleine auto. Daar gingen wij en onze spullen nooit bij passen! De mannen waren druk met overleggen en bellen en leken niet echt Engels te kunnen spreken. Uiteindelijk reed ik met Micha mee met de auto en gingen Henk en de andere man met de taxi. Ik wist wel dat het toch maar een klein stukje rijden was.

De man bracht mij en Micha bij ons huisje. Mijn eerste indruk: piepklein met open stopcontacten, onafgewerkte muren en gruis op ons superdunne matras. Voor mijn gevoel was het ook vies. Vreselijk, waar waren we beland!? Natuurlijk was ik erg moe van de reis en zag ik het daarom negatief in. Gelukkig arriveerde Henk ook snel en we werden alleen gelaten in ons huisje met de mededeling dat er om 1 uur lunch zou zijn. Henk was (uiteraard) direct al positiever. Toen Micha die middag diarree had, zag ik het even niet meer zitten. We konden niet douchen en er was niet direct drinkwater of warm water voor Micha.

Gelukkig hebben we die eerste nacht wonderbaarlijk goed geslapen en zag het de volgende dag er allemaal al een stuk beter uit. Micha was vrolijk en er werd van alles voor ons geregeld. De schooldirectrice is erg vriendelijk en denkt met ons mee. We zijn ook naar het stadscentrum gegaan met de taxi. Een leuke meid die op de base woont, Vanessa, ging met ons mee om ons een beetje bekend te maken in de stad. We hadden een gezellige middag en we konden wat boodschappen doen en we hebben bijvoorbeeld een badje voor Micha gekocht. Na het winkelen hebben we bij een leuk restaurantje gezeten en genoten van de zon.

’s Avonds was de opening van de DTS. Er waren toespraakjes, er werd gezongen en individueel voor ons gebeden. Het thema van de avond was het herbouwen van de muur (Nehemia). Ook werd er gezegd dat de DTS een tijd is om jezelf te laten vullen door God, en dan heb je de rest van je leven om uit te delen. Het was een mooie avond! Er zijn hier ontzettend veel leuke en lieve mensen. Daarover vast later meer.

Zaterdag was de eerste lesdag. Tijdens lesdagen is er van 8.00 tot 8.15 ontbijt. Daarna is er een uur voor stille tijd. Om 9.30 begint de les. Vervolgens is er om 13.00 lunch. Van 14.00 tot 16.00 is service time; iedereen heeft een taak in het onderhoud van de base of het verzorgen van de maaltijden. Om 17.00 is er thee/koffie met wat erbij. Om 18.00 begint de les weer en om 20.30 is het avondeten. Het is nu nog erg zoeken hoe we dit ritme met Micha’s ritme kunnen combineren. Er is in ieder geval al oppas aangeboden, maar ik wil Micha graag eerst nog even verder laten wennen voordat ik hem ergens achter laat.

Gisterochtend was er uitleg over ons lesprogramma. De komende drie maanden hebben we vijf dagen in de week les. Zondag en maandag is het weekend. We moeten wekelijks een schrift inleveren met daarin een verwerking van de lessen. Daarnaast moet je een aantal boeken lezen. Onze medestudenten komen uit Peru, Chili en Argentinië. Het zijn gezellige jongeren tussen de 17 en 27 jaar. Ze staan open voor ons en helpen ons met het Spaans.

Ik zie nu ook hoe mooi ons plekje hier is. Het is klein en basic, maar het is een plekje voor onszelf. Er is een douche en wc en wastafel, veel kastjes voor onze spullen en een tafel om samen aan te zitten. Het appartementje is een gedeelte van een stenen huis met een eigen buitendeur. Inmiddels hebben we de laatste spullen uitgepakt en opgeborgen. We hebben wat lieve kaartjes aan de muur gehangen, zodat het al wat gezelliger voelt. Ik ben blij met de kleine voorraad eten die ik voor Micha meegenomen heb. Zo kan hij langzaamaan wennen aan het eten hier.

Het gaat goed met ons!

Een lieve groet vanuit Argentinië!