Eerste weken in Muizenberg

Op dit moment zijn we 2,5 week in Zuid-Afrika en het is al heel snel normaal gaan voelen dat we hier nu wonen. We hebben de eerste weken gebruikt om veel praktische zaken te regelen. We hebben een mooi huisje op een beveiligd complex tussen 7^e laan en Muizenberg in en we hebben nu een deel van de inboedel kunnen verzamelen. Het was fijn dat we de eerste dagen het busje van Hosa hiervoor konden gebruiken.

Daarna was het dus zaak om zelf vervoer te regelen. Niet ver buiten Muizenberg zitten een aantal autodealers op een rij die Henk bezocht heeft. Bij één van de dealers werd hem de ‘ten year car’ geadviseerd, oftewel een auto waar je normaal gesproken probleemloos tien jaar mee kunt rijden. Niet geheel toevallig had onze achterbuurvrouw zo’n Renaultje te koop staan, welke we voor een schappelijke prijs konden overnemen. De auto is bijna 7 jaar oud en laten wij nu net een visum voor 3 jaar hebben… 🙂 Het op naam zetten van de auto bleek een tijdrovend karwei voor Henk, maar we hopen dat binnenkort alles geregeld is.

Wat ook bijzonder was, was dat we net op tijd hier waren zodat Linda mee kon doen met een training om het ‘family strenghtening program’ aan te kunnen bieden. Ik ben enthousiast over dit programma en wil graag meedraaien als Hosa dit in het voorjaar (Nederlandse najaar) gaat aanbieden.

Het is een programma van acht weken en leert ouders om op een positieve manier hun kinderen op te voeden en te beschermen. Het leert kinderen bijvoorbeeld om hulp te kunnen vragen, om met woede om te gaan en om groepsdruk te weerstaan. In 7^e Laan worden kinderen regelmatig geslagen als ouders boos worden. Er is ook vaak geen positieve individuele aandacht voor de kinderen en er wordt weinig naar ze geluisterd of met ze gecommuniceerd.

Een voorbeeld; als kinderen spelen en één kind bezeert zich, gaat één van de andere kinderen vaak een ouder halen die zich over het huilende kind gaat ontfermen, maar als hier in 7^e Laan een kind zich bezeert, lachen de andere kinderen het vaak uit. Er is een gebrek aan inlevingsvermogen. En dat komt niet omdat deze mensen en kinderen slecht zijn, maar dat komt doordat ze dit ook van hun ouders niet hebben meegekregen. Bovendien leven ze onder omstandigheden waar continu stress is en zijn ouders vaak zelf getraumatiseerd. Als je in deze overlevingsmodus leeft, is het een makkelijkere en snellere oplossing om je kind een flinke tik te geven als hij je irriteert dan om het kind te vragen waarom hij iets doet of om het kind op een positieve manier aan te moedigen.

Henk draait op dit moment al mee in de mannengroep van 7^e Laan. Ook heeft hij deze week al een heel rijtje afspraken om contacten te leggen. De komende twee maanden hebben we de tijd om met de verschillende activiteiten van Hosa mee te lopen om de mensen en het werk beter te leren kennen en daarna zullen we eigen verantwoordelijkheden krijgen. Het zal nog wel even duren voor we echt een weer een ritme krijgen.

Met Micha gaat het ook goed. Afgelopen zondagmiddag zijn we lekker met Justine en Marco en Phoebe en de kinderen naar een park geweest. Hij lijkt niet veel moeite te hebben met de overgang en dat is erg fijn. Hij is nog net zo gek op auto’s en ik verbaasde me erover hoe snel hij onze auto kon herkennen op een parkeerplaats. 🙂 Praten doet hij nog niet veel, hij redt zich nog prima met een uitdrukkelijke ‘díe’.

Dat was het even voor nou, liefs vanuit Muizenberg!